ก่อนเลือกตั้ง พวกนี้บอกว่า อยากให้เคารพการตัดสินของประชาชน
หลังเลือกตั้ง พวกนี้กลับบอกว่า พวกเผาบ้านเผาเมืองจะยึดประเทศ
พอน้ำท่วมใหญ่ พวกนี้บอกว่า นักลงทุนกำลังจะย้ายฐานหนี
แต่พอรัฐบาลลดภาษีรถคันแรก เพื่อสร้างความเชื่อมั่นให้กับนักลงทุน พวกนี้กลับกลัวรถติด
พอรัฐบาลไม่ทันได้ลดภาษีน้ำมัน
พวกนี้กลับบอกให้รีบๆทำตามนโยบาย
พอรัฐบาลลดภาษีน้ำมันให้ตามที่หาเสียง
พวกนี้กลับบอกว่าเป็นการสร้างหนี้ให้กับประเทศ
พอรัฐบาลหันมาจัดเก็บภาษีตามเดิม
พวกนี้กลับบอกว่าน้ำมันแพง ต้องทวงคืน ปตท.
พอรัฐบาลเสนอแผนปรองดอง
พวกนี้กลับไม่เอา กลัวทักษิณได้ประโยชน์
พอรัฐบาลเสนอ พรก.นิรโทษกรรม
พวกนี้ก็ยังไม่เอาอีก เพราะกลัวทักษิณไม่ติดคุก
พอรัฐบาลจะแก้ไขรัฐธรรมนูญฉบับเผด็จการให้เป็นของประชาชน
พวกนี้บอกเรื่องปากท้องของประชาชนสำคัญกว่า
พอรัฐบาลขึ้นค่าแรง 300 บาทให้กับผู้ใช้แรงงาน
พวกนี้กลับบอกว่า จะทำให้โรงงานเจ๊ง
พอรัฐบาลขึ้นเงินเดือนให้คนจบปริญญาตรีหมื่นห้า
พวกนี้กลับบอกว่า จะทำให้สินค้าขยับขึ้นราคา
พอรัฐบาลแจกแท็ปแล็ปเพื่อฝึกเด็กไทยให้รู้เท่าทันเทคโนโลยี่
พวกนี้กลับกลัวว่า เด็กจะรักษาของไม่เป็น
พอรัฐบาลรับจำนำข้าวตันละหมื่นห้า เพื่อยกระดับคุณภาพชีวิตของชาวนา
พวกนี้กลับบอกว่าเป็นการทำให้ชาติขาดทุนเป็นแสนล้าน
พอรัฐบาลพยายามหาเงินเข้าประเทศด้วยการผูกมิตรกับนานาชาติ
พวกนี้บอกว่านายกฯอยากไปช็อปปิ้ง
พอต่างชาติมั่นใจประเทศไทยด้วยการเชิญนายกฯไปเยือนประเทศ
พวกนี้บอกว่านายกฯเข้าสภาสำคัญกว่า
พอนายกฯไปเยือนกัมพูชาเพื่อเจรจาเรื่องการค้า
พวกนี้บอกว่าระวังผลประโยชน์ทับซ้อน
พอนายกฯช่วยเหลือคนไทยที่ติดคุกเขมรได้
พวกนี้บอกว่าเป็นการสร้างภาพ
พอนายกฯพยายามสร้างความรู้สึกดีๆกับมิตรประเทศด้วยการแต่งชุดประจำชาตินั้นๆ
พวกนี้บอกว่านายกฯไม่มีความเป็นชาตินิยม
พอนายกฯไปหารือกับนายกฯปากัวนิวกินี
พวกนี้กลัวว่าทักษิณจะได้ประโยชน์ด้านพลังงาน
พอรูปถ่ายของนายกฯที่มีรูปธงชาติติดเพื่อแสดงความเป็นชาติไทย
พวกนี้กลับบอกว่าไม่เหมาะสม
พอนายกฯพูดผิดพูดถูก
พวกนี้กลับบอกว่าขายหน้า
พอนายกฯได้รับปริญญาดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์จากมหาวิทยาลัยของนิวซีแลนด์
พวกนี้กลับบอกว่าเป็นเพียงมหาลัยห้องแถว
พอรัฐบาลต้องการให้ประเทศมีประชาธิปไตยที่แท้จริง
พวกนี้กลับบอกว่าประเทศยังยากจนอยู่ มีประชาธิปไตยไม่ได้
พอรัฐบาลแก้ไขปัญหาชายแดนภาคใต้ตามแนวทางของรัฐบาล
พวกนี้กลับบอกว่า แก้ปัญหาไม่ถูกจุด
พอรัฐบาลจะเจรจากับกลุ่มก่อความไม่สงบ
พวกนี้กลับบอกว่า คุยไม่ถูกกลุ่ม
พอรัฐบาลบอกว่า มีรัฐบาลมาเลย์เซียเป็นคนกลาง
พวกนี้กลับกลัวว่า มาเลย์เซียจะได้ประโยชน์
พอรัฐบาลบอกว่า ทั่วโลกล้วนจบที่การเจรจาทั้งสิ้น
พวกนี้กลับบอกว่า จะทำให้กลายเป็นมหานครปัตตานี
พอรัฐบาลเริ่มจะเจรจา
พวกนี้กลับกลัวว่า จะทำให้สถานการณ์เลวร้ายขึ้น
พอประชาชนเริ่มจะมองเห็นประตูแห่งสันติภาพ
พวกนี้กลับสงสัย ทักษิณจะได้ประโยชน์อีก
พอรัฐบาลต้องการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานระดับภูมิภาค
พวกนี้กลับบอกว่าเป็นเรื่องเพ้อฝัน
พอรัฐบาลเอาจริงเอาจังกับโครงการปรับโครงสร้างประเทศ
พวกนี้กลับกลัวการทุจริต
พอรัฐบาลจะกู้เงินเพื่อสานต่อนโยบายให้สำเร็จ
พวกนี้กลับกลัวเป็นหนี้
พอรัฐบาลต้องการให้โครงการมีการต่อเนื่องด้วยการออก พรบ.เงินกู้
พวกนี้กลับมองว่างบประมาณปกติก็ทำได้
แล้วรัฐบาลต้องการพัฒนาขีดความสามารถให้ทัดเทียมกับนานาประเทศที่เจริญแล้ว
พวกนี้กลับบอกว่า อยากอยู่อย่างพอเพียง
สุดท้ายผมจึงรู้ว่า ที่แท้คนเหล่านี้ล้วนแต่ไม่ต้องการอะไรทั้งสิ้นนี่เอง ปชป.จึงยังคงได้รับความนิยมจากคนกลุ่มนี้เสมอมา ข้อสำคัญคนกลุ่มนี้พยายามยกตัวเองเป็นพวกคนมีคุณภาพของประเทศเสียด้วยสิ ก็เลยพอใจแค่สนามฟุตซอลสำหรับคนกรุงเทพ ตอม่อร้างโฮบเวล์ที่ตั้งตะหง่านและเสาเข็มของโรงพักเท่านั้น มันน่าวังเวงชิบเป๋งเลยว่ามั๊ย
ผมไม่เข้าใจจริงๆ พวกนี้มันต้องการอะไรของมันหว่า
หลังเลือกตั้ง พวกนี้กลับบอกว่า พวกเผาบ้านเผาเมืองจะยึดประเทศ
พอน้ำท่วมใหญ่ พวกนี้บอกว่า นักลงทุนกำลังจะย้ายฐานหนี
แต่พอรัฐบาลลดภาษีรถคันแรก เพื่อสร้างความเชื่อมั่นให้กับนักลงทุน พวกนี้กลับกลัวรถติด
พอรัฐบาลไม่ทันได้ลดภาษีน้ำมัน
พวกนี้กลับบอกให้รีบๆทำตามนโยบาย
พอรัฐบาลลดภาษีน้ำมันให้ตามที่หาเสียง
พวกนี้กลับบอกว่าเป็นการสร้างหนี้ให้กับประเทศ
พอรัฐบาลหันมาจัดเก็บภาษีตามเดิม
พวกนี้กลับบอกว่าน้ำมันแพง ต้องทวงคืน ปตท.
พอรัฐบาลเสนอแผนปรองดอง
พวกนี้กลับไม่เอา กลัวทักษิณได้ประโยชน์
พอรัฐบาลเสนอ พรก.นิรโทษกรรม
พวกนี้ก็ยังไม่เอาอีก เพราะกลัวทักษิณไม่ติดคุก
พอรัฐบาลจะแก้ไขรัฐธรรมนูญฉบับเผด็จการให้เป็นของประชาชน
พวกนี้บอกเรื่องปากท้องของประชาชนสำคัญกว่า
พอรัฐบาลขึ้นค่าแรง 300 บาทให้กับผู้ใช้แรงงาน
พวกนี้กลับบอกว่า จะทำให้โรงงานเจ๊ง
พอรัฐบาลขึ้นเงินเดือนให้คนจบปริญญาตรีหมื่นห้า
พวกนี้กลับบอกว่า จะทำให้สินค้าขยับขึ้นราคา
พอรัฐบาลแจกแท็ปแล็ปเพื่อฝึกเด็กไทยให้รู้เท่าทันเทคโนโลยี่
พวกนี้กลับกลัวว่า เด็กจะรักษาของไม่เป็น
พอรัฐบาลรับจำนำข้าวตันละหมื่นห้า เพื่อยกระดับคุณภาพชีวิตของชาวนา
พวกนี้กลับบอกว่าเป็นการทำให้ชาติขาดทุนเป็นแสนล้าน
พอรัฐบาลพยายามหาเงินเข้าประเทศด้วยการผูกมิตรกับนานาชาติ
พวกนี้บอกว่านายกฯอยากไปช็อปปิ้ง
พอต่างชาติมั่นใจประเทศไทยด้วยการเชิญนายกฯไปเยือนประเทศ
พวกนี้บอกว่านายกฯเข้าสภาสำคัญกว่า
พอนายกฯไปเยือนกัมพูชาเพื่อเจรจาเรื่องการค้า
พวกนี้บอกว่าระวังผลประโยชน์ทับซ้อน
พอนายกฯช่วยเหลือคนไทยที่ติดคุกเขมรได้
พวกนี้บอกว่าเป็นการสร้างภาพ
พอนายกฯพยายามสร้างความรู้สึกดีๆกับมิตรประเทศด้วยการแต่งชุดประจำชาตินั้นๆ
พวกนี้บอกว่านายกฯไม่มีความเป็นชาตินิยม
พอนายกฯไปหารือกับนายกฯปากัวนิวกินี
พวกนี้กลัวว่าทักษิณจะได้ประโยชน์ด้านพลังงาน
พอรูปถ่ายของนายกฯที่มีรูปธงชาติติดเพื่อแสดงความเป็นชาติไทย
พวกนี้กลับบอกว่าไม่เหมาะสม
พอนายกฯพูดผิดพูดถูก
พวกนี้กลับบอกว่าขายหน้า
พอนายกฯได้รับปริญญาดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์จากมหาวิทยาลัยของนิวซีแลนด์
พวกนี้กลับบอกว่าเป็นเพียงมหาลัยห้องแถว
พอรัฐบาลต้องการให้ประเทศมีประชาธิปไตยที่แท้จริง
พวกนี้กลับบอกว่าประเทศยังยากจนอยู่ มีประชาธิปไตยไม่ได้
พอรัฐบาลแก้ไขปัญหาชายแดนภาคใต้ตามแนวทางของรัฐบาล
พวกนี้กลับบอกว่า แก้ปัญหาไม่ถูกจุด
พอรัฐบาลจะเจรจากับกลุ่มก่อความไม่สงบ
พวกนี้กลับบอกว่า คุยไม่ถูกกลุ่ม
พอรัฐบาลบอกว่า มีรัฐบาลมาเลย์เซียเป็นคนกลาง
พวกนี้กลับกลัวว่า มาเลย์เซียจะได้ประโยชน์
พอรัฐบาลบอกว่า ทั่วโลกล้วนจบที่การเจรจาทั้งสิ้น
พวกนี้กลับบอกว่า จะทำให้กลายเป็นมหานครปัตตานี
พอรัฐบาลเริ่มจะเจรจา
พวกนี้กลับกลัวว่า จะทำให้สถานการณ์เลวร้ายขึ้น
พอประชาชนเริ่มจะมองเห็นประตูแห่งสันติภาพ
พวกนี้กลับสงสัย ทักษิณจะได้ประโยชน์อีก
พอรัฐบาลต้องการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานระดับภูมิภาค
พวกนี้กลับบอกว่าเป็นเรื่องเพ้อฝัน
พอรัฐบาลเอาจริงเอาจังกับโครงการปรับโครงสร้างประเทศ
พวกนี้กลับกลัวการทุจริต
พอรัฐบาลจะกู้เงินเพื่อสานต่อนโยบายให้สำเร็จ
พวกนี้กลับกลัวเป็นหนี้
พอรัฐบาลต้องการให้โครงการมีการต่อเนื่องด้วยการออก พรบ.เงินกู้
พวกนี้กลับมองว่างบประมาณปกติก็ทำได้
แล้วรัฐบาลต้องการพัฒนาขีดความสามารถให้ทัดเทียมกับนานาประเทศที่เจริญแล้ว
พวกนี้กลับบอกว่า อยากอยู่อย่างพอเพียง
สุดท้ายผมจึงรู้ว่า ที่แท้คนเหล่านี้ล้วนแต่ไม่ต้องการอะไรทั้งสิ้นนี่เอง ปชป.จึงยังคงได้รับความนิยมจากคนกลุ่มนี้เสมอมา ข้อสำคัญคนกลุ่มนี้พยายามยกตัวเองเป็นพวกคนมีคุณภาพของประเทศเสียด้วยสิ ก็เลยพอใจแค่สนามฟุตซอลสำหรับคนกรุงเทพ ตอม่อร้างโฮบเวล์ที่ตั้งตะหง่านและเสาเข็มของโรงพักเท่านั้น มันน่าวังเวงชิบเป๋งเลยว่ามั๊ย